Keuzestress bij innovatie
Door Janne Vereijken
In het bedrijfsleven wordt innovatie steeds meer als must gezien. Maar ik merk dat het voor veel organisaties lastig is om hier handen en voeten aan te geven. Ik zie dat keuzes rondom innovatie vaak slecht onderbouwd zijn.
Er wordt veel geroepen over hoe je innovatie organiseert en welke innovatietechnieken het beste zijn. Vaak zijn do’s en don’ts gebaseerd op verhalen over bekende bedrijven. Bijvoorbeeld dat medewerkers van Google 20% van hun tijd vrij aan innovatie konden besteden. Of het zijn succesvolle ondernemers die ervaringen van hun bedrijf delen. En soms betreft het losse kreten van innovatiegoeroes die inspirerend klinken. Ik zet een aantal kanttekeningen bij deze tips & tricks. Allereerst is het de vraag of het succes van bepaalde bedrijven daadwerkelijk het gevolg is van hetgeen gepredikt wordt. Daarnaast kun je niet concluderen dat hun aanpak ook automatisch de oplossing voor jouw organisatie is. Bovendien zijn sommige aanbevelingen zelfs tegenstrijdig. Enkele voorbeelden:
- “Ga met je klanten praten. Luister naar hen om tot relevante nieuwe producten te komen” versus “Klanten weten zelf niet wat ze willen. Denk aan de Iphone. Creëer een behoefte waarvan ze zelf nu nog niet weten dat ze die hebben”
- “Laat innovatie aan start-ups over. Als grote organisatie neem je ze over of investeer je erin. Dat is veel efficiënter” versus “Innoveer zelf om je eigen kennis en ervaring te benutten, je organisatie niet uit te hollen en not-invented-here-syndrome te voorkomen”
- “Maak mensen vrij voor innovatie. Richt een aparte afdeling of speciaal team op” versus “Continue innovatie moet in de business plaatsvinden. Iedereen moet meedoen”
- “Innovatie ontstaat bottom-up want medewerkers staan direct in contact met klanten en met de voeten in de klei” versus “Voor echte innovatie heb je een visionair leider nodig”.
- Kaizen, lean start-up, design thinking, SCRUM, stage-gate. Welke innovatietechnieken en modellen te gebruiken?
Er zijn geen universele goede of foute antwoorden op deze dilemma’s en keuzemogelijkheden. Innovatie is namelijk contextafhankelijk. De verschillende opties hebben uiteenlopende voor- en nadelen. De afweging die je maakt, hangt af van de situatie van jouw organisatie.
Daarom breng ik bij mijn opdrachtgevers eerst hun innovatiebehoefte in kaart. Wat zijn de doelen van de organisatie? Welke nieuwe disruptieve technologieën liggen in jouw markt op de loer? Wat voor type innovatie heeft jouw organisatie nodig? Nieuwe processen, diensten, producten, werkwijzen of juist een ander business model? Moet en/of wil je incrementeel of radicaal innoveren? Wat zijn prioriteiten? Hoe snel moet je innoveren? Hoe kapitaalkrachtig is je organisatie? Wat is je innovatie-ervaring?
Dit zijn enkele van de vragen waarmee ik het ontwerp van innovatiestrategieën en -programma’s start. Aan de hand van een goede analyse en strategie kun je gemakkelijker doordachte en betere keuzes maken voor het organiseren van innovatie in jouw bedrijf.
Hetzelfde geldt voor de inzet van innovatiemethodieken, modellen en technieken. Welke je kiest en de manier waarop je ze toepast is afhankelijk van het specifieke innovatieproject en de context. Beoogde doelen, beschikbare tijd & budget en betrokken stakeholders zijn namelijk altijd weer anders. Voor mij vormen uiteenlopende methodieken, modellen en technieken samen een toolbox waaruit ik kan putten. De kunst van het innoveren is om handigheid te ontwikkelen in het inzetten en toepassen van technieken. Dat is een kwestie van leren en ervaring opdoen.
Natuurlijk zijn er parallellen in innovatieprojecten en zijn er overeenkomsten in de dilemma’s en uitdagingen waar organisaties voor staan. Het helpt om ervaringen uit te wisselen en organisaties en innovators kunnen van elkaar leren. Maar houd de doelen en context van jouw organisatie in de gaten bij het boosten van innovatie. Als ik dan toch een tip mag geven 🙂 : kopieer niet klakkeloos wat ergens anders is gedaan!
